Berekeningen en misrekeningen van de economie op basis van statistische gegevens.

De groei van het elektriciteitsverbruik in Rusland neemt grote sprongen. Met de huidige generatie van 210 GW door alle soorten energiecentrales is het nog steeds niet genoeg. Een verhoging van de productie van slechts 1,5 keer, tot 350 GW, is alleen gepland in 2020.

Maar er is een mogelijkheid om de equivalente stroomopwekking in slechts zes maanden te verhogen. Tegelijkertijd laden hun ondernemingen inactief in een crisis, waardoor de werkloosheid daalt.

Wat is deze manier? Laten we alles in detail bekijken. Volgens experts kan 80% van de opgewekte energie worden bespaard door energiebesparende technologieën. Dit is 210 x 0,8 = 168 GW. Ter vergelijking, de grootste waterkrachtcentrale in Rusland, Sayano-Shushenskaya, produceert 6,4 GW. En dat was vóór het ongeluk ...

Ondanks de onbetwistbare successen van de moderne theorie van elektromagnetisme, de oprichting op basis van gebieden als elektrotechniek, radiotechniek, elektronica, is er geen reden om deze theorie als voltooid te beschouwen. Het belangrijkste nadeel van de bestaande theorie van elektromagnetisme is het gebrek aan modelconcepten, een gebrek aan begrip van de essentie van elektrische processen; vandaar de praktische onmogelijkheid van verdere ontwikkeling en verbetering van de theorie. En uit de beperkingen van de theorie volgen ook veel toegepaste moeilijkheden.

Er zijn geen redenen om aan te nemen dat de theorie van elektromagnetisme het hoogtepunt van perfectie is. In feite heeft de theorie een aantal omissies en directe paradoxen verzameld waarvoor zeer onbevredigende verklaringen zijn bedacht, of er zijn helemaal geen dergelijke verklaringen.

Hoe kan bijvoorbeeld worden uitgelegd dat twee onderling onbeweeglijke identieke ladingen, die volgens de wet van Coulomb van elkaar moeten worden afgestoten, daadwerkelijk worden aangetrokken als ze samen een relatief lang verlaten bron verplaatsen? ...

Aandachtsfactor beïnvloedt de uitkomst van elektrisch letsel

De onopgeloste kwestie van wat primair is in een fataal elektrisch trauma - schade aan de luchtwegen of hartstilstand - is grotendeels te wijten aan de enorme rol van het centrale zenuwstelsel, die onverwacht onze ideeën over het werkingsmechanisme van elektrische stroom verwart. In sommige gevallen dwingt het centrale zenuwstelsel een onomkeerbare ontwikkeling van pathologische veranderingen, in andere integendeel, het creëert defensieve (beschermende) lijnen tegen hen.

Experimenteel elektrisch trauma kan geen eenduidige interpretatie geven van deze mysterieuze omstandigheden. Het hoofddoel van de studie is te complex - de persoon, en daarom is de overdracht van gegevens verkregen tijdens het experimentele elektrische trauma veroorzaakt aan het model, d.w.z. aan het dier, te voorwaardelijk. Het is in de eerste plaats voorwaardelijk omdat een dergelijke overdracht geen rekening houdt met de toestand van het centrale zenuwstelsel van een persoon, waarvan de belangrijkste rol bij de uitkomst van een elektrische schok buiten twijfel staat ...

De meeste voertuigen hebben schokabsorberende ophangingen nodig om een ​​soepele rit te garanderen. De uitzondering zijn luchtkussenapparaten (WUA's), maar ze moeten betalen voor de zachtheid van de noodzaak om continu een enorme hoeveelheid lucht te pompen. Daarom probeert Daedalus een nieuwe transportmodus te construeren, die een tussenpositie inneemt tussen transport op wielen en WUA's.

De Daedalus-auto (waarvan het prototype een triltransporteur was) heeft in plaats van wielen speciale geleiders of "schoenen" geïnstalleerd over de gehele lengte van het apparaat en snelle verticale trillingen uitgevoerd, zodat het voertuig vooruit rijdt alsof het met snelle korte sprongen is.

Als de schoenen voldoende elastisch zijn (bijvoorbeeld gemaakt van het prachtige rubber dat wordt gebruikt om babyballen te maken), dan zal het energieverlies klein zijn en zal de kracht besteed aan beweging klein zijn.

De snelheden van het nieuwe transport, dat kan worden beschouwd als een logische ontwikkeling van het principe ...

Vanuit het oogpunt van chemische technologie is afwassen een uiterst oneconomisch proces: om een ​​beetje vuil af te wassen, wordt een enorme hoeveelheid water verbruikt. Nog meer ernstige voorbeelden van verspilling zijn wassen en baden, en veel industriële processen zijn nog erger.

Elk vuildeeltje is omgeven door een laag wasmiddel (wasmiddel) moleculen, die het in suspensie houdt in een vloeistof, zodat dit dure product uiteindelijk in een afvoerpijp terechtkomt.

Op zoek naar besparingsmaatregelen herinnerde Daedalus aan galvaniseren - de methode voor het aanbrengen van metaalcoatings door elektrolytische depositie van metaal op het oppervlak van een product. Evenzo, zo betoogt Daedalus, kan vuil van de reinigingsoplossing op de overeenkomstige elektrode neerslaan.

Naarmate de elektrode wordt bedekt met een vuillaag, komen de wasmiddelmoleculen vrij - dus we krijgen een schone, schuimende wasmiddeloplossing die geschikt is voor hergebruik ...

Daedalus is het pseudoniem voor de Engelse wetenschapper David Jones. Gedurende vele jaren leidde hij de Daedalus-column in het tijdschrift New Scientist, waar hij zijn ideeën en uitvindingen deelde met lezers van het tijdschrift.

De inventieve fantasie van Daedalus is altijd gebaseerd op wetenschappelijke realiteit. En vreemd genoeg werd ongeveer 17% van de uitvindingen in een of andere vorm vervolgens serieus genomen, gepatenteerd, geïmplementeerd en sommige, zo bleek, waren al eerder geïmplementeerd! Sommige ideeën van Daedalus die in het tijdschrift werden gepubliceerd, werden 'in de praktijk' gedemonstreerd - in populaire wetenschappelijke programma's op televisie ...

De homopolaire theorie van aardmagnetisme stelt dat in de convectiestromen van gesmolten ijzer die in de kern van de aarde bewegen onder invloed van het magnetische veld van de planeet, een elektrische stroom ontstaat die op zijn beurt dit veld ondersteunt.

Daedalus ziet in het bestaan ​​van deze stromingen de sleutel tot het oplossen van het energieprobleem - je hoeft alleen de elektroden zo diep te laten zakken dat ze verbinding maken met de diepe stromingen ...

In het begin van de twintigste eeuw zijn er felle discussies tussen specialisten over de voor- en nadelen van het gebruik van gelijkstroom- en wisselstroomcircuits voor stroomvoorziening. Het gebeurde zo dat de voorkeur werd gegeven aan driefasige AC-circuits. Industriëlen, die het volume van de kapitaalkosten berekenen voor het creëren van voedingssystemen, hebben gekozen voor de meest optimale optie.

De beslissende rol in de wijdverspreide distributie van driefasige AC-netwerken werd gespeeld door de eenvoud van het verkrijgen van koppel met een minimum aantal fasen. Tegen de gelijkstroom in werden dergelijke argumenten aangevoerd als de hoge kosten en lage betrouwbaarheid van motoren, de complexiteit van energieconversie. Maar dat was toen. Wat nu? De praktische ervaring die gedurende vele jaren met de ontwikkeling van de elektriciteitsindustrie is opgedaan, levert naar mijn mening verwoestende resultaten op.

De eerste. Uit het verloop van de theoretische grondslagen van de elektrotechniek is bekend dat, om maximaal vermogen over te dragen naar de belasting in wisselstroomcircuits, moet worden voldaan aan de voorwaarde van gelijke bronweerstand aan lijnweerstand en belastingsweerstand. Hieruit volgt dat het theoretisch haalbare rendement voor AC-circuits 33% is ...

De auteur is het meest bang dat de onervaren lezer de kop niet verder zal lezen. Hij gelooft in de definitie termen anode en kathode Elke competente persoon weet wie, die een kruiswoordpuzzel oplost, onmiddellijk het woord 'anode' schrijft op de vraag over de naam van de positieve elektrode en alles past in de cellen. Maar er zijn niet veel dingen erger dan halfkennis.

Onlangs vond ik in de Google-zoekmachine, in het gedeelte 'Vragen en antwoorden', zelfs een regel waarmee de auteurs suggereren de definitie van elektroden te onthouden. Hier is het:

«kathode - negatieve elektrode anode is positief. En dit onthouden is het gemakkelijkst als je de letters in woorden telt. de kathode zoveel letters als er in het woord "min" en in staan anode respectievelijk evenveel als in de term "plus". De regel is eenvoudig, memorabel, men zou het aan schoolkinderen moeten aanbieden als het correct was. Hoewel de wens van leraren om kennis in de hoofden van studenten te steken die mnemonics gebruiken (de wetenschap van memoriseren) zeer lovenswaardig is. Maar terug naar onze elektroden.

Om te beginnen nemen we een zeer serieus document, dat is de WET voor wetenschap, technologie en, natuurlijk, school. Het is "GOST 15596-82. BRONNEN VAN DE HUIDIGE CHEMISCHE. Termen en definities". Daar, op pagina 3, kunt u het volgende lezen: “De negatieve elektrode van een chemische stroombron is een elektrode die, wanneer ontladen, anode". Hetzelfde: “Een positieve elektrode van een chemische stroombron is een elektrode die, wanneer ontladen, is kathode". (Voorwaarden worden door mij gemarkeerd. BH). Maar de teksten van de regel en GOST spreken elkaar tegen. Wat is er aan de hand? ...