Uitvindingen van Daedalus: elektrisch reinigen

Vanuit het oogpunt van chemische technologie is afwassen een uiterst oneconomisch proces: om een ​​beetje vuil af te wassen, wordt een enorme hoeveelheid water verbruikt. Nog meer ernstige voorbeelden van verspilling zijn wassen en baden, en veel industriële processen zijn nog erger.

Elk vuildeeltje is omgeven door een laag wasmiddel (wasmiddel) moleculen, die het in suspensie houdt in een vloeistof, zodat dit dure product uiteindelijk ook in een afvoerpijp terechtkomt.

Op zoek naar bezuinigingsmaatregelen herinnerde Daedalus zich galvaniseren - de methode voor het aanbrengen van metaalcoatings door elektrolytische depositie van metaal op het oppervlak van het product. Evenzo, zo betoogt Daedalus, kan vuil van de reinigingsoplossing op de overeenkomstige elektrode neerslaan.

Naarmate de elektrode wordt bedekt met een vuillaag, komen de wasmiddelmoleculen vrij - dus we krijgen een schone, schuimende wasmiddeloplossing die geschikt is voor hergebruik.

Volgens dit principe creëert Daedalus 'eeuwige' wastafels voor het afwassen, 'eeuwige' wastafels en badkuipen. Vuil dat in de wasoplossing is terechtgekomen, wordt verwijderd door middel van galvaniseren, en één lading met waspoeder en schoon water blijft voor altijd!

Bovendien kan de afzetting van vuil op de ene elektrode gepaard gaan met het tegenovergestelde proces - de verwijdering ervan van een andere elektrode. Waarschijnlijk zal een dergelijk stil elektrolytisch proces vuil van een lepel en een vettig shirt verwijderen, niet slechter dan een hand- of mechanisch wassen en wassen.

Daedalus ontwerpt een hygiënisch elektrisch bad, waarbij de bezoeker (die optreedt als een van de elektroden!) Wordt onderworpen aan anodereiniging; vuil verzamelt zich op een andere elektrode naast het afvoergat.

Het elektrisch verwijderen van oppervlakteverontreiniging is de schoonste reinigingsmethode die ooit beschikbaar is. Het zal een heerlijk gevoel van sprankelende zuiverheid achterlaten, vooral als u hoogspanning of echografie moet toepassen.

Maar wat te doen met die elektroden waarop vuil zich afzet? Dikke, vettige, vezelachtige afzettingen kleven niet slechter aan dan verf. Misschien moet deze stof als verf worden gebruikt en de aldus verkregen coating door heet drogen fixeren?

Misschien moet de gedachte worden overgelaten om een ​​openbaar bad te combineren met een werkplaats voor het schilderen van carrosserieën waar het collectieve wasproduct wordt gebruikt als verf: het kleurenschema van auto's zal te arm zijn. Hoogstwaarschijnlijk zal het vuil dat is afgezet op de elektroden moeten worden afgeschraapt en op de paddenstoelplantage worden verkocht.

New Scientist, 20 juli 1978

Op de positieve elektrode moet er vuil worden verwijderd. De oppervlaktespanning van de film, al verzwakt als gevolg van de adsorptie van wasmiddelmoleculen (a), wordt tegengegaan door de afstotende krachten die worden gecreëerd door de positieve lading aan het oppervlak; ten slotte verlaten positief geladen vuildeeltjes (b) de elektrode en bewegen in suspensie (c) naar de negatieve elektrode.

Bij de negatieve elektrode (g) wordt de positieve lading geneutraliseerd. Een druppel versmelt met een vuilfilm (d); door een afname van het oppervlak worden de wasmiddelmoleculen uit de film geduwd en migreren naar de positieve elektrode.

Hoe, weet je nog steeds niet wie Daedalus is?