Πρόσφατα, στον πολυελαίμονα ενός από τα θεσμικά όργανα του Βουκουρεστίου, ο βολβός του Edison βρέθηκε με θαυματουργό τρόπο. Προς έκπληξη των παρευρισκομένων, όταν ήταν ενεργοποιημένη, σηκώθηκε φωτιά, αλλά όχι αμέσως, όπως συνηθίζαμε, αλλά εξαπλώθηκε σε μια πλήρη λάμψη για περισσότερο από ένα λεπτό. Αλλά αυτό δεν ήταν ένα ελάττωμα του βολβού, αν και η διάρκεια ζωής του ήταν περίπου 80 χρόνια ...

Το μονοπάτι για τη δημιουργία ενός σύγχρονου λαμπτήρα πυράκτωσης, το οποίο φαίνεται στοιχειώδες στο σχεδιασμό, δεν ήταν πολύ απλό. Για να αυξηθεί η έξοδος φωτός, το νήμα του έπρεπε να θερμανθεί σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, αλλά έπειτα, ακόμη και απομονωμένο από τον αέρα, εξατμίστηκε γρήγορα και ο λαμπτήρας "καεί".

Οι εφευρέτες αναζητούσαν υλικό που θα μπορούσε να αντέξει τις υψηλές θερμοκρασίες. Προτείνονται μέταλλα: οσμίου, τανταλίου και βολφραμίου, καθώς και άνθρακας ...

Αυτή η ιστορία ξεκινά με ένα θέμα πολύ μακριά από τον ηλεκτρισμό, το οποίο επιβεβαιώνει το γεγονός ότι στην επιστήμη δεν υπάρχει δευτεροβάθμια ή απροβλημάτιστη για μελέτη. Το 1644 Ο Ιταλός φυσικός Ε. Τορίκελι εφευρέθηκε το βαρόμετρο. Η συσκευή ήταν ένας γυάλινος σωλήνας μήκους περίπου ενός μέτρου με σφραγισμένο άκρο. Το άλλο άκρο βυθίστηκε σε ένα φλιτζάνι υδραργύρου. Στον σωλήνα, ο υδράργυρος δεν έπεσε εντελώς, αλλά σχηματίστηκε το επονομαζόμενο «Toricellian vacuity», ο όγκος του οποίου διέφερε λόγω των καιρικών συνθηκών.

Τον Φεβρουάριο του 1645 Ο Καρδινάλιος Giovanni de Medici διέταξε να εγκατασταθούν αρκετοί τέτοιοι σωλήνες στη Ρώμη και να παρακολουθούνται συνεχώς. Αυτό είναι εκπληκτικό για δύο λόγους. Το Toricelli ήταν μαθητής του G. Galileo, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αποθαρρυνθεί για τον αθεϊσμό. Δεύτερον, μια πολύτιμη ιδέα που ακολούθησε ο καθολικός ιεράρχης και από τότε άρχισαν βαρομετρικές παρατηρήσεις ...