Το όνειρο της αφθονίας της ενέργειας για περισσότερο από μισό αιώνα ενθουσιάζει τη συνείδηση ​​όχι μόνο των ειδικών, αλλά και των απλών ανθρώπων. Κάθε χρόνο, οι ενεργειακές ανάγκες αυξάνονται, ενώ το κόστος των ορυκτών πόρων αυξάνεται επίσης. Και ο χρόνος πλησιάζει όταν εξαντλούνται οι μη ανανεώσιμοι πόροι. Τι τότε θα κάνει η ανθρωπότητα, χαλασμένη από τη διαθεσιμότητα των ηλεκτρικών, θερμικών και άλλων τύπων ενεργειακών πόρων;

Περίπου δύο αιώνες πριν, όταν τα πρώτα πηγάδια άνοιξαν πρόσβαση στις υπόγειες αποθήκες καυσίμων υδρογονανθράκων, λίγοι άνθρωποι σκέφτονταν πόσο γρήγορα θα μπορούσαν να στεγνώσουν. Αλλά η αχαλίνωτη χρήση ορυκτών καυσίμων, εκτός από την κάλυψη των ανθρώπινων ενεργειακών αναγκών, οδήγησε σε τερατώδη περιβαλλοντική ρύπανση και έβαλε την ανθρωπότητα στο χείλος της επιβίωσης. Είναι καιρός να αναζητήσουμε επειγόντως αντικατάσταση πρώτων υλών από ορυκτά, να χρησιμοποιήσουμε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.Αλλά πρέπει απλά να σηκώσετε το κεφάλι σας, κοιτάξτε τον Ήλιο ...

Το δίκτυο Tesla Supercharger είναι ένα σύστημα σταθμού φόρτισης συνεχούς ρεύματος 480 V που έχει σχεδιαστεί για να φορτίζει γρήγορα τις ηλεκτρικές μπαταρίες αυτοκινήτων που κατασκευάζει η Tesla Inc. Όλα τα μοντέλα μηχανών, συμπεριλαμβανομένων των μοντέλων Tesla Model S, μοντέλου 3 και μοντέλου X, μπορούν να αποκαταστήσουν γρήγορα τη διάρκεια ζωής των μπαταριών έλξης, χάρη σε αυτούς τους σταθμούς γρήγορης φόρτισης.

Το δίκτυο άρχισε να χτίζεται το 2012 και από το πρώτο εξάμηνο του 2018 υπήρχαν ήδη περίπου 10.000 φορτιστές σε περίπου 1250 σταθμούς στον κόσμο. Η ίδια η ιδέα της καθολικής εισαγωγής των σταθμών φόρτισης του Tesla Supercharger γεννήθηκε στην εταιρεία μετά την πρώτη τους ιδέα - η "γρήγορη αλλαγή της μπαταρίας", η οποία αποδείχθηκε άκαρπη και ασύμφορη. Οι φορτιστές σταθμών που κατασκευάζονται με τη χρήση της κατοχυρωμένης με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τεχνολογίας συνεχούς ρεύματος, κατά τη διάρκεια της φόρτισης, μπορούν να παρέχουν ισχύ έως 120 kW ανά ηλεκτρικό αυτοκίνητο ...

Πειράματα για να βρεθεί η απάντηση στο ερώτημα αν τα ηλεκτρόνια έχουν αδρανή μάζα εκτελέστηκαν από επιστήμονες στις αρχές του 20ού αιώνα. Αυτά τα πειράματα βοήθησαν την επιστημονική κοινότητα εκείνη την εποχή να εδραιωθεί αποδεχόμενη το γεγονός ότι το ηλεκτρικό ρεύμα στα μέταλλα σχηματίζεται ακριβώς από αρνητικά φορτισμένα σωματίδια - ηλεκτρόνια και όχι θετικά ιόντα, όπως θα μπορούσαμε να υποθέσουμε.

Το πρώτο ποιοτικό πείραμα, το οποίο έδειξε ότι τα φορτισμένα σωματίδια που σχηματίζουν το ηλεκτρικό ρεύμα στα μέταλλα έχουν ακριβώς μάζα, πραγματοποιήθηκε από τους επιστήμονες (τότε τη Ρωσική Αυτοκρατορία) Leonid Isaakovich Mandelstam και Nikolai Dmitrievich Papaleksi, το οποίο έλαβε χώρα το 1913. Τρία χρόνια αργότερα, το 1916, οι αμερικανοί φυσικοί Richard Tolman και Thomas Stewart διενήργησαν ένα πιο ακριβές πείραμα, το οποίο στη δουλειά τους όχι μόνο έδειξε ότι το ηλεκτρόνιο έχει μια μάζα σε μέταλλο, αλλά το μετράει αρκετά με ακρίβεια ...

Ο πατέρας του Mark Hendershot, Leicester Hendershot, ήταν εφευρέτης. Έχει επιτύχει πολλές φορές στις πολλές προσπάθειές του να δημιουργήσει πρακτικά πράγματα. Ο Lester έκανε ηλεκτρονικά παιχνίδια και έστειλε μερικές από τις ιδέες του και σε μικρές βιομηχανίες. Αλλά η κύρια ιδέα του ήταν τόσο επαναστατική που συγχέεται με τους μεγαλύτερους επιστήμονες της χώρας, επειδή δεν μπορούσαν να το τεκμηριώσουν. Και αν αυτή η ιδέα βελτιωθεί, τότε θα εξαλείψει την ανάγκη για πολλές υπηρεσίες κοινής ωφελείας, αλλάζοντας εντελώς τις περισσότερες από τις έννοιες που ήταν σχετικές εκείνη τη στιγμή.

Η πρώτη εφεύρεση του Lester Hendershot από αυτή την περιοχή ονομάστηκε "κινητήρας" στις εφημερίδες, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια γεννήτρια που τροφοδοτείται από το μαγνητικό πεδίο της Γης.Τα μοντέλα αργότερα δημιούργησαν αρκετό ηλεκτρικό ρεύμα για να τροφοδοτήσουν ταυτόχρονα έναν λαμπτήρα 120 βολτ και ένα επιτραπέζιο ραδιόφωνο. Ο γιος του εφευρέτη είδε αυτή την ενέργεια ...

Επιβιώνοντας τα επακόλουθα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η Βρετανία ξεκίνησε ένα τεράστιο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης κατοικιών, καθώς πολλά σπίτια απλώς καταστράφηκαν εξαιτίας του πολέμου. Μια οξεία έλλειψη χαλκού εξαναγκασμένο υλικό για να σωθεί, και οι μηχανικοί έπρεπε να καταλήξει σε ένα διάγραμμα καλωδίωσης που θα επιτρέψει τη χρήση του διαθέσιμου χαλκού με τον πλέον βέλτιστο οικονομικά αποδοτικό τρόπο. Επιπλέον, ήταν απαραίτητο να ληφθεί καλωδίωση για κανονική λειτουργία με βύσματα 13-amp εξοπλισμένα με ασφάλειες.

Οι πρίζες και οι βύσματα BS1363 με ασφάλεια με ορθογώνιες επαφές ήταν τότε μια δημοφιλής ενοποιημένη λύση και αναπτύχθηκε ένα διάγραμμα καλωδίωσης για αυτά από το 1942 έως το 1947. Έτσι, η καλωδίωση του δακτυλίου αναπτύχθηκε, επιτρέποντας τη σύνδεση ενός ζεύγους ηλεκτρικών θερμαντήρων χωρητικότητας 3 kW το καθένα, σε οποιοδήποτε από τα δύο μέρη του σπιτιού, επιτρέποντας ...

Οι δυναμώσεις του αιώνα πριν από την τελευταία άρχισαν να ονομάζονται γεννήτριες συνεχούς ρεύματος, οι πρώτες βιομηχανικές γεννήτριες που αργότερα αντικαταστάθηκαν από γεννήτριες εναλλασσόμενου ρεύματος κατάλληλες για μετατροπή από μετασχηματιστές και εξαιρετικά βολικές για μετάδοση μεγάλων αποστάσεων με ελάχιστες απώλειες.

Σήμερα, η λέξη "δυναμό", κατά κανόνα, σημαίνει μικρές γεννήτριες ποδηλάτων (για προβολείς) ή γεννήτριες χεριών (για τουριστικούς φακούς). Όσον αφορά τις βιομηχανικές γεννήτριες, σήμερα όλα αυτά είναι γεννήτριες εναλλασσόμενου ρεύματος. Ας θυμηθούμε, ωστόσο, πώς αναπτύχθηκαν και βελτιώθηκαν τα πρώτα δυναμικά. Το πρώτο μοντέλο μιας γεννήτριας συνεχούς ρεύματος, ή μονοπολική δυναμό, προτάθηκε πίσω το 1832 από τον Michael Faraday, όταν ανακάλυψε μόνο το φαινόμενο της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής. Ήταν ο λεγόμενος "δίσκος Faraday" ...

Ονομάζονται μηχανές ελεύθερης ενέργειας ή απλά μηχανές αδιάλειπτης κίνησης ... Από την εποχή που η ανθρωπότητα έθεσε την ηλεκτρική ενέργεια στις υπηρεσίες της, τα ακούραστα μυαλά των εφευρετών αναζητούσαν μια λαμπρή λύση - μια πηγή ελεύθερης ενέργειας χωρίς την ανάγκη καυσίμων. Τι μπορούμε να πούμε, οι ιστορικοί βρήκαν πάντα τεχνικά σκίτσα των "μηχανών αιώνιας κίνησης".

Εδώ και εκεί, τώρα πιο συχνά από ό, τι στην αρχαιότητα, μπορεί κανείς να βρει έργα "μηχανών αέναης κίνησης". Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτό το πρόβλημα και να δούμε τι υπάρχει και τι είναι στην πραγματικότητα. Οι εκπαιδευμένοι άνθρωποι γνωρίζουν καλά ότι η μηχανή αιώνιας κίνησης δεν μπορεί να λειτουργήσει κατ 'αρχήν, αυτό δεν χρειάζεται να αποδειχθεί. Αλλά δεδομένου ότι η συζήτηση δεν υποχωρεί καθόλου, αυτό απαιτεί προσοχή. Ο αιώνιος κινητήρας, αν ήταν μια πραγματική συσκευή, θα παραβίαζε τους νόμους της θερμοδυναμικής, οι οποίοι είναι πραγματικά άφθαρτοι ...

Τον Οκτώβριο του 1975, ο εφευρέτης της Καλιφόρνιας Ρόμπερτ Αλέξανδρος εισήγαγε το κοινό σε ένα προηγμένο αυτοκίνητο. Σύμφωνα με τον εφευρέτη, αυτή η ηλεκτρική κίνηση έπρεπε να σώσει τους ιδιοκτήτες αυτοκινήτων από την ανάγκη να χρησιμοποιούν καύσιμο καύσιμο, από υπερβολικό θόρυβο και από την ανάγκη συνεχούς επαναφόρτισης των μπαταριών.

Οι εμπειρογνώμονες που έφτασαν στην επίδειξη ήταν πολύ προβληματισμένοι, επειδή φαινόταν ότι η ενέργεια προέρχεται από "τίποτα". Ωστόσο, το αυτοκίνητο οδήγησε εύκολα χωρίς καύσιμο με ταχύτητα 36 μίλια ανά ώρα. Σε αμφιβολίες των εμπειρογνωμόνων, ο εφευρέτης απάντησε ότι το αυτοκίνητο οδηγούσε και δεν νοιαζόταν για τα επιχειρήματά τους. Η αρχική ισχύς παρασχέθηκε από έναν μετασχηματισμένο ηλεκτρικό κινητήρα ισχύος 7/8 ίππων.Ο ηλεκτροκινητήρας επανατοποθετήθηκε έτσι ώστε να λαμβάνονται 12 βολτ στην έξοδο του, διαφορετικά η ισχύς εξόδου θα ήταν πολύ μεγάλη ...