Πώς οι μονάδες ανταποκρίνονται στον ηλεκτρισμό

Καταρχάς, η γεωργική βιομηχανία καταστρέφεται εντελώς. Τι άλλο; Είναι καιρός να συλλέξουμε πέτρες; Είναι καιρός να ενώσουμε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις για να δώσουμε στους χωρικούς και στους καλοκαιρινούς κατοίκους τα νέα προϊόντα που θα αυξήσουν δραματικά την παραγωγικότητα, θα μειώσουν τη χειρωνακτική εργασία, θα βρουν νέους τρόπους στη γενετική ... Θα πρότεινα στους αναγνώστες του περιοδικού να είναι συντάκτες της επικεφαλίδας «Για τους κατοίκους του χωριού και του καλοκαιριού». Θα ξεκινήσω με το μακρόχρονο έργο "Ηλεκτρικό πεδίο και παραγωγικότητα".

Το 1954, όταν ήμουν φοιτητής της Στρατιωτικής Ακαδημίας Επικοινωνιών στο Λένινγκραντ, μεταφέρθηκα με πάθος από τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης και διεξήγαγα μια ενδιαφέρουσα δοκιμή με την καλλιέργεια κρεμμυδιών στο περβάζι. Τα παράθυρα του δωματίου στο οποίο έζησα ήταν στραμμένα προς βορρά και επομένως οι βολβοί δεν μπορούσαν να λάβουν τον ήλιο. Φύτεψα πέντε βολβούς σε δύο επιμήκη κιβώτια. Πήρε τη γη στην ίδια θέση και για τα δύο κουτιά. Δεν είχα λιπάσματα, δηλ. δημιουργήθηκαν οι ίδιες συνθήκες καλλιέργειας. Πάνω από ένα κιβώτιο στην κορυφή, σε απόσταση μισού μέτρου (Σχήμα 1), έβαλα μια μεταλλική πλάκα στην οποία έβαλα ένα καλώδιο από ανορθωτή υψηλής τάσης + 10 000 V και ένα καρφί εισήχθη στο έδαφος αυτού του κιβωτίου, στο οποίο ένωσα ένα σύρμα "-" από τον ανορθωτή.

Το έκανα έτσι ώστε, σύμφωνα με τη θεωρία της κατάλυσης, η δημιουργία υψηλού δυναμικού στη ζώνη των φυτών θα οδηγήσει σε αύξηση της διπολικής ροπής των μορίων που εμπλέκονται στην αντίδραση φωτοσύνθεσης και οι ημέρες δοκιμής θα τραβηχτούν. Μέσα σε δύο εβδομάδες ανακάλυψα ότι σε ένα κιβώτιο με ένα ηλεκτρικό πεδίο, τα φυτά αναπτύσσονται πιο αποτελεσματικά απ 'ότι σε ένα κιβώτιο χωρίς «πεδίο»! Μετά από 15 χρόνια, αυτό το πείραμα επαναλήφθηκε στο ινστιτούτο, όταν ήταν απαραίτητο να επιτευχθεί η καλλιέργεια φυτών σε ένα διαστημόπλοιο. Εκεί, επειδή ήταν κλειστός για μαγνητικά και ηλεκτρικά χωράφια, τα φυτά δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν. Έπρεπε να δημιουργήσω ένα τεχνητό ηλεκτρικό πεδίο και τώρα τα φυτά επιβιώνουν στα διαστημόπλοια. Και αν ζείτε σε ένα σπίτι από οπλισμένο σκυρόδεμα και ακόμα στον τελευταίο όροφο, δεν υποφέρουν τα φυτά σας στο σπίτι από την απουσία ηλεκτρικού (και μαγνητικού) πεδίου; Βάλτε ένα καρφί στο έδαφος του γλάστρου και συνδέστε τα καλώδια από αυτό στην μπαταρία θέρμανσης που καθαρίζεται από βαφή ή σκουριά. Σε αυτή την περίπτωση, το εργοστάσιό σας θα προσεγγίσει τις συνθήκες διαβίωσης στον ανοιχτό χώρο, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για τα φυτά και τους ανθρώπους!

Αλλά οι δοκιμές μου δεν τελείωναν εκεί. Ζώντας στην πόλη Kirovograd, αποφάσισα να φυτέψω ντομάτες στο περβάζι. Ωστόσο, ο χειμώνας ήρθε τόσο γρήγορος που δεν είχα χρόνο να σκάψω τους θάμνους ντομάτας στον κήπο για να τις μεταμοσχεύσω σε γλάστρες. Βρήκα έναν κατεψυγμένο θάμνο με μια μικρή διαδικασία διαβίωσης. Τον έφερα σπίτι, τον έβαλα στο νερό και ... Ω, χαρά! Μετά από 4 ημέρες, οι λευκές ρίζες αυξήθηκαν από το κάτω μέρος της διαδικασίας. Μεταμοσχεύθηκα σε μια κατσαρόλα, και όταν μεγάλωσε με βλαστούς, άρχισα να λαμβάνω νέα φυτά με τον ίδιο τρόπο. Όλο το χειμώνα απολάμβανα φρέσκες ντομάτες που καλλιεργούσαν στο παράθυρο. Αλλά ήμουν στοιχειωμένη από το ερώτημα: είναι πραγματικά δυνατό στη φύση τέτοια κλωνοποίηση; Ίσως, οι παλιότεροι σε αυτή την πόλη μου επιβεβαίωσαν. Ίσως, αλλά ...

Μετακόμισα στο Κίεβο και προσπάθησα να φτιάξω φυτά τομάτας με τον ίδιο τρόπο. Δεν κατάφερα. Και συνειδητοποίησα ότι στο Κιροβόγκραντ είχα πετύχει αυτή τη μέθοδο γιατί εκεί, κατά τη στιγμή που έζησα, το νερό αντλήθηκε στο σύστημα ύδρευσης από πηγάδια, και όχι από τον Δνείπερο, όπως στο Κίεβο. Τα υπόγεια ύδατα στο Kirovograd έχουν ένα μικρό κλάσμα ραδιενέργειας. Αυτό είναι που έπαιξε το ρόλο ενός διεγέρτη ανάπτυξης ρίζας! Στη συνέχεια έβαλα +1,5 V από την μπαταρία στην άκρη της βλάστησης ντομάτας και έφερα το σκάφος όπου βρισκόταν το βλήμα στο "-" στο νερό (Εικ. 2), και μετά από 4 ημέρες αναπτύχθηκε μια πυκνή "γενειάδα" στο βλαστό στο νερό! Έτσι κατάφερα να κλωνοποιήσω τους βλαστούς μιας ντομάτας.

Πρόσφατα, ήμουν κουρασμένος να παρακολουθώ το πότισμα των φυτών στο περβάζι, έβαλα μια λωρίδα από φύλλο υαλοβάμβακα και ένα μεγάλο καρφί στο έδαφος. Συνδέσαμε τα καλώδια από το μικροαμετρικό σε αυτά (Εικ. 3). Το βέλος αμέσως αποκλίνονταν, επειδή η γη στην κατσαρόλα ήταν υγρή και ένα ζευγάρι γαλβανικού χαλκού-σιδήρου λειτούργησε. Μια εβδομάδα αργότερα, είδα πώς άρχισε να πέφτει το ρεύμα. Έτσι, ήταν καιρός να το νερό ... Επιπλέον, το εργοστάσιο έριξε νέα φύλλα! Έτσι αντιδρούν τα φυτά στην ηλεκτρική ενέργεια.