Όλη η αλήθεια και η φαντασία για την αστραπή

Αστεία αλεξίπτωτο

"Αγαπητοί συντάκτες, εξηγήστε το περιστατικό που μου συνέβη στις 19 Αυγούστου 1960. Περπάτησα από το λεωφορείο προς το Borisovka όπου ζούσαν οι γονείς μου και παρατήρησα έναν φωτεινό προβολέα μιας μοτοσικλέτας κινούμενος προς το μέρος μου από το δάσος. Αλλά πώς μπορεί μια μοτοσικλέτα να κινηθεί μετά από μια βροχή κατά μήκος ενός πετρωμένου πεδίου; Σταμάτησε και άρχισε να κοιτάζει προσεκτικά.

Ο Farah σταμάτησε σε απόσταση 300 μέτρων από μένα. Τότε παρατήρησα ότι δεν υπήρχαν ενδείξεις οποιουδήποτε αυτοκινήτου. "Farah" ξαφνικά πήγε κατ 'ευθείαν σε μένα και σε 2 ... 3 βήματα σηκώθηκε - και στέκομαι, προσπαθώντας να αποκαλύψει τι είναι mπερίπουΜπορεί να είναι. Στη συνέχεια άρχισε σιγά-σιγά να απομακρύνεται, η απόσταση μεταξύ μου και του "προβολέα" άρχισε να αυξάνεται, και στη συνέχεια πήγε γρήγορα προς Kukshev. "

Μπροστά μας είναι μία από τις πολλές συναντήσεις με ένα περίεργο φυσικό φαινόμενο - αστραπές.

Αυτό το φαινόμενο δεν έχει αναγνωριστεί στην επιστήμη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είπαν σχετικά με την αστραπή μπάλα ότι ήταν μια οπτική ψευδαίσθηση και τίποτα περισσότερο. Η γαλλική φυσική Mascard την ονόμασε «τον καρπό της ενθουσιασμένης φαντασίας». Και σε ένα από τα γερμανικά εγχειρίδια για τη φυσική στα τέλη του περασμένου αιώνα, υποστηρίχθηκε ότι δεν μπορούσε να υπάρξει κεραυνοβόλος, δεδομένου ότι ήταν ένα «φαινόμενο που δεν ανταποκρίνεται στους νόμους της φύσης».

Οι επιστήμονες, όπως βλέπουμε, μπορούν επίσης να συγχέονται όταν αντιμετωπίζουν τα μυστήρια της φύσης. Επιπλέον, συχνά μπερδεύονται όχι επειδή έχουν έναν «κακό χαρακτήρα» που δεν τους επιτρέπει να είναι συγκαταβατικοί σε νέες επιστημονικές ιδέες ή να συμφωνούν με γεγονότα που αντιβαίνουν στις ιδέες τους. Οι λόγοι εδώ είναι πολύ πιο βαθιές, συμπεριλαμβανομένης ιδίως της επιθυμίας να διατηρηθεί σε ακεραιότητα και πληρότητα το σύστημα απόψεων που επικρατεί στις φυσικές επιστήμες σχετικά με τη δομή του κόσμου. Ωστόσο, η γνώση είναι μια διαδικασία που δεν μπορεί να σταματήσει ενόσω υπάρχει η ανθρωπότητα. Η βάση αυτής της διαδικασίας είναι η αρχή: δεν ξέρω σήμερα - θα ξέρω αύριο. Η αρχή, η οποία είναι ακριβώς απέναντι από τη θρησκευτική: δεν ξέρω και δεν υποτίθεται ότι γνωρίζει, γιατί όλα είναι ακατανόητα, υπέροχα από τον Θεό, επιβεβαίωση της ύπαρξής του και είναι αδύνατο να το γνωρίσεις. Η αστραπιαία σφαίρα μπορεί ίσως να θεωρηθεί ένα κλασικό παράδειγμα του πώς, υπό την πίεση των γεγονότων, η στάση των επιστημόνων άλλαξε προς αυτά.

Σταδιακά, συλλέχθηκαν πολλά υλικά, υποδεικνύοντας ότι η αστραπιαία μπάλα είναι επίσης πραγματικότητα. Μια ποικιλία ανθρώπων έχει αναφέρει συναντήσεις με αυτόν τον ακόμα μυστηριώδη σύντροφο καταιγίδων.

Το 1975, το περιοδικό Science and Life, μαζί με το Ινστιτούτο Υδατικού Μαγνητισμού, Ιονόσφαιρας και Διάδοσης Ραδιοκυμάτων της Ακαδημίας Επιστημών της Σοβιετικής Ένωσης, δημοσίευσε ένα ερωτηματολόγιο που περιείχε διάφορα ερωτήματα σχετικά με την αστραπιαία σφαίρα και ένα αίτημα για αυτόπτες μάρτυρες αυτού του φαινομένου να απαντήσει σε ερωτήσεις. Οι συντάκτες έλαβαν περισσότερες από χίλιες επιστολές που περιγράφουν περιπτώσεις παρατήρησης κεραυνού. Οι συγγραφείς είναι επιστήμονες, μηχανικοί, δάσκαλοι, πιλότοι, μετεωρολόγοι ...

Κρίνοντας από τις ιστορίες των ανθρώπων που είδαν αυτό το "θαύμα της φύσης", ο αστραπλισμός μερικές φορές φτάνει το μέγεθος μιας μπάλας ποδοσφαίρου και ακόμα περισσότερο. Φέρνει στον αέρα μάλλον αργά. Είναι εύκολο να ακολουθήσετε τα μάτια της. Μερικές φορές μια τέτοια φωτεινή σφαίρα σχεδόν σταματά και φτάνει σε οποιοδήποτε εμπόδιο, εκρήγνυται συχνά προκαλώντας καταστροφή. Σε άλλες περιπτώσεις, η αστραπιαία σφαίρα εξαφανίζεται ήσυχα.

Όταν η μπάλα μετακινηθεί, ακούγεται ένας ελαφρός σφυρίχτρας ή σφύριγμα στον αέρα. Το χρώμα των σφαιρών είναι διαφορετικό. Οι παρατηρητές λένε ότι είδαν κόκκινο, και εκθαμβωτικό λευκό, και μπλε, ακόμα και μαύρο! Επιπλέον, ο αστραπής δεν είναι πάντα σφαιρικός - υπάρχουν επίσης αχλαδιού, σε σχήμα αυγού. Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες κατάφεραν να την φωτογραφίσουν.

Η σύνδεση της κεραυνού με συμβατικό γραμμικό κεραυνό επιβεβαιώνεται από μια σειρά γεγονότων. Ο P. Grishnenkov από τον Murom είδε την αστραπή της σφαίρας τριάντα έως σαράντα εκατοστά σε διάμετρο να βγει από το έδαφος στο σημείο μιας γραμμικής απεργίας αστραπής.Ένας φοιτητής του Πανεπιστημίου Tomsk Α. Sozonov είδε τρεις σφαίρες λάμψης φωτεινό λευκό χρώμα, που χωρίζονται από το μεσαίο τμήμα του καναλιού της γραμμικής αστραπής και άρχισαν να πέφτουν αργά. Ο ηλεκτροκίνητος ατμοκίνητος οδηγός Α. Ορλόφ περιέγραψε μια περίπτωση όπου η αστραπιαία σφαίρα πέταξε προς τα πάνω όταν ένας γραμμικός κεραυνός χτύπησε ένα χαλύβδινο στήριγμα μιας γραμμής μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Ένας πανεπιστημιακός καθηγητής Α. Τιμόσχουκ μίλησε λεπτομερώς για τη συνάντησή του με μια πυρκαγιά.

Τα αλεξίσφαιρα σύρματα κοντά στο στύλο. Την ίδια στιγμή, στο σύρμα εμφανίστηκε ένα κίτρινο-πράσινο φλας, το οποίο άρχισε να "φλεγμονώδη". Μια μπάλα σχηματίστηκε, η οποία αργά έλασης κατά μήκος ένα συρρικνωμένο σύρμα. Σταδιακά έγινε κόκκινο. Η μπάλα πήδηξε στο καλώδιο του πυθμένα και στη συνέχεια έπεσε πάνω σε κλαδιά λεύκων. Υπήρξε μια ισχυρή ρωγμή, κόκκινα σπίθια πέταξαν και αρκετές μικρές μπάλες έλασης κάτω από τα κλαδιά. Η μπάλα άρχισε να πηδάει κατά μήκος του πεζοδρομίου, πηδώντας και διασκορπίζοντας σπινθήρες γύρω από τον εαυτό της. Τέλος, κατέρρευσε σε πολλά κομμάτια που γρήγορα έβγαιναν έξω. Όλα αυτά συνέβησαν σε περίπου δέκα δευτερόλεπτα και παρατηρήθηκαν από άλλο άτομο.

Υποθέσεις μόνο

Πρέπει να κάνουμε αμέσως κράτηση: δεν υπάρχει γενικά αποδεκτή επιστημονική εξήγηση για τη φύση της αστραπής, αλλά υπάρχουν πολλές υποθέσεις και υποθέσεις. Και όχι όλοι τους αξίζουν προσοχή. Αλλά κάποιες υποθέσεις σχετικά με την προέλευση αυτού του ηλεκτρικού θαύματος είναι σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένες. Ένας από αυτούς ανήκει στον ακαδημαϊκό Π.Λ. Κεφάλι.

Η αστραπιαία σφαίρα, κατά την άποψή του, τροφοδοτείται από εκπομπές ραδιοκυμάτων που προέρχονται από κεραυνοβολίες ατμοσφαιρικής ηλεκτρικής ενέργειας. Εάν, γράφει, "δεν υπάρχουν πηγές ενέργειας στη φύση που δεν μας είναι ακόμα γνωστές, τότε με βάση το νόμο της διατήρησης της ενέργειας πρέπει να δεχτούμε ότι κατά τη διάρκεια της λάμψης η ενέργεια συνεχώς τροφοδοτείται με αστραπές και είμαστε αναγκασμένοι να αναζητήσουμε αυτήν την πηγή ενέργειας έξω από τον όγκο της κεραυνού. Η αστραπιαία σφαίρα εμφανίζεται όταν τα ραδιοκύματα φτάνουν στην υψηλότερη ένταση. "

Μια εξήγηση της αστραπής με σφαίρες που προτάθηκε από έναν εξέχοντα σοβιετικό επιστήμονα είναι σε καλή συμφωνία με πολλά από τα χαρακτηριστικά του. και με το γεγονός ότι μερικές φορές κυλάει στην επιφάνεια των διαφόρων αντικειμένων χωρίς να αφήνει εγκαύματα και με το γεγονός ότι συνήθως εισχωρεί μέσα στα δωμάτια μέσω καπνοδόχων, παραθύρων και ακόμη και μικρών κενών.

Διδάκτωρ Φυσικών και Μαθηματικών Επιστημών I.P. Ο Σταχάνωφ πρότεινε ότι η αστραπιαία σφαίρα συμβαίνει όταν μια σημαντική ποσότητα νερού εισέρχεται στο κανάλι του συνηθισμένου κεραυνού. Κατά τη σύνδεση (ανασυνδυασμός), τα μόρια του νερού προσκολλώνται στα θετικά και τα αρνητικά ιόντα, σχηματίζοντας ένα κέλυφος γύρω τους. Αυτό το κέλυφος σταματά τη συγκόλληση των ιόντων, παρεμβαίνοντας στην άμεση επαφή τους.

Η εμφάνιση τέτοιων κελυφών νερού γύρω από ιόντα σε διαλύματα είναι γνωστή. Μπορεί όμως το ίδιο να συμβαίνει και σε αέρια; Προφανώς, ναι, δεδομένου ότι τώρα είναι γνωστό ότι στα χαμηλότερα στρώματα της ιονόσφαιρας υπάρχουν πολλά παρόμοια ιόντα που σχετίζονται με μόρια νερού.

Μεσαίου μεγέθους κεραυνό μπάλα (διαμέτρου 10 έως 20 εκατοστών) μπορεί να σχηματιστεί από μια μεγάλη σταγόνα δροσιάς που έχει πέσει σε ένα κανάλι εκκένωσης καταιγίδας. Από την άλλη πλευρά, όπως έδειξαν οι υπολογισμοί, για τη σταθερότητα της κεραυνοβελόνας είναι απαραίτητο η πυκνότητα της ουσίας να μην διαφέρει πολύ από την πυκνότητα του ατμοσφαιρικού αέρα.

"Αν αστραπές μπάλα," γράφει Ι.Π. Stakhanov, - πέφτει σε τέτοιες συνθήκες όταν η θερμοκρασία του υψώνεται πάνω από ένα ορισμένο όριο (για παράδειγμα, λόγω της μείωσης της μεταφοράς θερμότητας σε κλειστό χώρο), τότε αρχίζει μια αλυσιδωτή αντίδραση καταστροφής των κελυφών νερού, η οποία οδηγεί σε έκρηξη. Κάτω από συνηθισμένες συνθήκες, η ουσία κεραυνού σιγά σιγά "καίγεται" λόγω ανασυνδυασμού. Αυτό οδηγεί σε μια αλλαγή στην πυκνότητα, και ως αποτέλεσμα, ο αστραπής «καταρρέει», ρίχνοντας κομμάτια ουσίας που οι αυτόπτες μάρτυρες παίρνουν για σπινθήρες ».

Οι επιστήμονες δεν είναι βέβαια ικανοποιημένοι με τη συλλογή αξιόπιστων αποδεικτικών στοιχείων για την εμφάνιση κεραυνού. Προσπαθούν να το πάρουν στο εργαστήριο, ελέγχοντας πειραματικά τις θεωρητικές υποθέσεις και τους μαθηματικούς υπολογισμούς τους.

Mezentsev V.A. Εγκυκλοπαίδεια των Θαυμάτων. Πρίγκιπα I. Κανονική έως ασυνήθιστη. - 3η έκδοση. - Μ., Γνώση.1988.