Πώς να συνδέσετε καλώδια και καλώδια διαφορετικών τμημάτων

Συμβαίνει ότι όταν εγκαθιστάτε ηλεκτρική καλωδίωση, πρέπει να συνδέσετε καλώδια διαφορετικών τμημάτων. Και δεν υπάρχει, προφανώς, κανένα πρόβλημα, επειδή υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι για να γίνει αυτό. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, μία από τις επιλογές θα είναι πιο επιτυχημένη. Μπορούμε να μιλήσουμε για την τοποθέτηση κουτιού σύνδεσης, ενώ η τοποθέτηση μιας πρίζας είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, όπου η καλή επαφή και πιθανώς η μικρότερη αντίσταση μετάβασης στο σημείο στερέωσης είναι πολύ σημαντικές.

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η συνηθισμένη συστροφή δεν έχει χάσει τη δημοτικότητα. Χρησιμοποιώντας τη συστροφή, είναι εύκολο να συνδέσετε καλώδια στενών τμημάτων, για παράδειγμα 1 τετραγωνικά μέτρα και 1,5 τετραγωνικά μέτρα. Και αν τα τμήματα είναι πολύ διαφορετικά; Στη συνέχεια, μια καλή συστροφή δεν θα λειτουργήσει, επειδή οι πυρήνες δεν θα είναι εξίσου στεγανοί ο ένας με τον άλλον.

Προκειμένου να αποδειχθεί ότι η συστροφή είναι υψηλής ποιότητας, τα σύρματα πρέπει να τυλίγονται ομοιόμορφα ο ένας γύρω από τον άλλο, δεν πρέπει να είναι τέτοια ώστε ένα λεπτό σύρμα να τυλίγεται απλά πάνω σε ένα παχύ, επειδή τότε η επαφή θα είναι κακή και δεν είναι αξιόπιστη. Επιπλέον, ακόμα και η σωστή συστροφή πρέπει πάντα να συγκολληθεί ή να συγκολληθεί μετά την ολοκλήρωση, τότε η σύνδεση θα αποδειχθεί ανθεκτική και αξιόπιστη, θα μπορούσε κανείς να πει - για αιώνες.

Περισσότερα σχετικά με τη συστροφή:Γιατί η συστροφή των συρμάτων απαγορεύεται καιΓιατί η συγκόλληση είναι πάντα καλύτερη από άλλες μεθόδους σύνδεσης των καλωδίων

Ένας σφιγκτήρας ακροδεκτών κοχλία ή ένα τερματικό είναι ένας άλλος τρόπος για να συνδέσετε καλώδια διαφορετικών τμημάτων. Οι σειρές των βιδών σύσφιξης βρίσκονται στις δύο πλευρές του μπλοκ, έτσι ώστε να μπορούν να εισάγονται σύρματα διαφόρων μεγεθών και στις δύο πλευρές του μπλοκ, έτσι ώστε κάθε σύρμα να συσφίγγεται από έναν μεμονωμένο κοχλία.

Τα καλώδια που βρίσκονται κοντά σε εγκάρσια τομή είναι καλά συνδεδεμένα χρησιμοποιώντας τέτοιους σφιγκτήρες, χρειάζεται μόνο να λάβετε υπόψη το τρέχον φορτίο και να επιλέξετε ένα μπλοκ του σωστού μεγέθους για το κατάλληλο ρεύμα, με κατάλληλη διάμετρο των σωλήνων επαφής και βιδών.

Συνήθως, το μέγιστο επιτρεπτό συνεχές ρεύμα υποδεικνύεται απευθείας στη σήμανση του ακροδέκτη κοχλία. Το καλώδιο καθαρίζεται από τη μόνωση στο μήκος του μισού του ακροδέκτη, εισάγεται, σταθεροποιείται και σφίγγεται με βίδα. Η σύνδεση είναι έτοιμη.

Παρόμοια εδώ: Ακροδέκτες ακροδεκτών καλωδίων

Ειδικά για τη σύνδεση καλωδίων διαφόρων διατομών, έχουν δημιουργηθεί βολικά τερματικά αυτοπροστασίας Wago. Οι πυρήνες είναι κολλημένοι ξεχωριστά, ο καθένας σε μια μεμονωμένη υποδοχή, μετά την οποία ο εγκαταστάτης παραμένει να πιέσει το μοχλό και η σύνδεση είναι έτοιμη.

Σε μια τρύπα, μπορείτε να εισάγετε ένα καλώδιο με μια εγκάρσια τομή 1 τετραγωνικό χιλιοστά, σε μια άλλη - 4 τετραγωνικά χιλιοστά, και μια τέτοια σύνδεση, παρά την διαφορά στις διατομές κατά τέσσερις φορές, θα λειτουργήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και σωστά, απλά χάρη σε μια κατάλληλη τερματική συσκευή. Για διαφορετικές ομάδες τμημάτων παράγονται τερματικά Wago διαφόρων σειρών, τα οποία είναι σχεδιασμένα για το δικό τους μέγιστο επιτρεπόμενο συνεχές ρεύμα.

Σχετικά με τους τερματικούς σταθμούς Wago (αυτό είναι πάντα ένα πολύ καυτό θέμα για τους ηλεκτρολόγους):

Τερματικά Wago: τύποι, χαρακτηριστικά, τρόπος επιλογής και τρόπος σωστής χρήσης

Πώς να διακρίνετε ένα καλό τερματικό μπλοκ από ένα πλαστό

Στο τέλος, σύρματα διαφόρων τμημάτων μπορούν να συνδεθούν με ένα απλό μπουλόνι με ροδέλες και παξιμάδια και η σύνδεση θα είναι πολύ ανθεκτική, αξιόπιστη και το πιο σημαντικό - η περιοχή επαφής των συρμάτων θα είναι ουσιαστικά αρκετά εκτεταμένη.

Για να συνδέσετε τα καλώδια με αυτόν τον τρόπο, θα πρέπει να λυγίζετε και τα δύο σύρματα σε τέτοιο μήκος που αρκεί για μια πλήρη περιστροφή γύρω από το σώμα του μπουλονιού. Στα άκρα των πυρήνων καθενός από τα συνδεδεμένα σύρματα (μπορεί να υπάρχουν περισσότερα από δύο), οι δακτύλιοι σχηματίζονται σε ένα περιθώριο του μπουλονιού.

Το πλυντήριο τοποθετείται για πρώτη φορά στο μπουλόνι, μετά τοποθετείται ο δακτύλιος (που βρίσκεται στο άκρο του πρώτου σύρματος) πάνω στο μπουλόνι, έπειτα ένα άλλο πλυντήριο είναι ενδιάμεσο, τότε ο δεύτερος δακτύλιος (το δεύτερο από τα καλώδια), και πάλι ο πλυντήριο κ.λπ.Όλο αυτό το σάντουιτς στο τέλος σφίγγεται με ένα παξιμάδι.

Μια λύση με έναν σφιγκτήρα τύπου καρφίτσας, ο οποίος καλείται σωστά ένας σφιγκτήρας κλαδιών, είναι πολύ δημοφιλής και χρησιμοποιείται συχνά σε πίνακες διανομής στα δάπεδα για να διακλαδίζεται σε διαμερίσματα από την κύρια γραμμή.

Η μόνωση αφαιρείται από τα άκρα των συρμάτων για το μήκος του σφιγκτήρα, τα καλώδια εισάγονται μεταξύ των πλακών με αυλακώσεις σε μέγεθος και είναι σταθερά συσφιγμένα με τέσσερις βίδες.

Έξω από το σύστημα, υπάρχει ένα διηλεκτρικό περίβλημα στο μεταλλικό σφιγκτήρα, το οποίο προστατεύει τη δομή από βραχυκύκλωμα έναντι άλλων αγώγιμων εξαρτημάτων που βρίσκονται κοντά. Το μέγεθος του σφιγκτήρα επιλέγεται με τη σήμανση σύμφωνα με την εγκάρσια διατομή του αγωγού του κορμού και του κλάδου.

Εάν η διατομή των συνδεδεμένων καλωδίων είναι πολύ μεγάλη, τότε είναι κατάλληλη μια μέθοδος σύνδεσης με χάλκινες κονσέρβες στερεωμένες με ένα μπουλόνι και παξιμάδι.

Οι άκρες για ένα κατάλληλο τμήμα πιέζονται με πένσες πρέσας ή με υδραυλική πρέσα στα άκρα των συρμάτων, κατόπιν στερεώνονται μεταξύ τους με βιδωτή σύνδεση.

Η περιοχή επαφής είναι μεγάλη, μια τέτοια σύνδεση είναι πολύ αγώγιμη και αξιόπιστη. Η τελική σύνδεση μπορεί να μονωθεί περαιτέρω. συρρικνωθεί σωλήνα ή ηλεκτρική ταινία.